Sunday, March 15, 2009

10 ปีที่ผ่านไป...ไม่มีค่าเท่ากับ 1 วันที่เหลืออยู่

ความทรงจำเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับคนบางคนโดยเฉพาะคนที่มีเวลาดีๆ ที่ใช้กับคนรักยิ่งเป็นช่วงเวลาที่หลายคนหวงแหนต้องระลึกไว้ในความทรงจำ ต้องถนอมดูแลให้ดีหลายคนจึงไม่อาจตัดใจจากวันเก่าๆ ได้เสียทีเพราะว่ามีความสุขกับการได้คิดถึงอะไรดีๆที่ผ่านไปโดยลืมนึกไปว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้วจะไม่มีวันย้อนกลับคืนมาได้อีกหากจะต้องตัดใจลืมหรือเดินจากอดีตมาก็ไม่ได้อีกเพราะเหตุผลที่ว่า "เสียดายเวลา" ที่คบกันมาบางคนคบกันมานานจนแทบจำไม่ได้ว่าเคยยิ้มให้กับความรักครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เพราะหลังๆ มาก็อยู่แต่กับความทุกข์จนนึกภาพความสุขไม่ออกแต่ที่ไม่กล้าเลิกเพราะยังคิดถึงวันเก่าๆแค่เสียดายเวลาที่คบกันมาเนิ่นนานโดยไม่คิดเลยว่า ทุกๆวันของวันนี้ พรุ่งนี้และวันต่อๆไปก็จะกลายเป็นเพียงวันเก่าๆ ที่น่าเสียดายและ...เวลาที่น่าเสียดายก็จะเพิ่มขึ้นๆจริงๆ แล้ว วันคืนในอดีตไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้กับเราเลยนอกจากมีไว้ให้ นึ ก ถึ ง อาจจะทำให้เรายิ้มได้บ้าง แต่ทำให้เราคาดหวังไม่ได้เราจะไปหวังว่าวันหนึ่ง วันเหล่านั้นจะกลับมาหรือจะไปเฝ้าฝันว่าความสุขเหล่านั้นยังคงเป็นปัจจุบันหรือหลอกตัวเองว่าตอนนี้ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิมจะยังไงก็แล้วแต่คือการหลอกตัวเองทั้งนั้นยอมรับเถอะว่าทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว และจบไปแล้วความทรงจำเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้นเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าจะ 1 ปี 5 ปี หรือกี่สิบปีก้อไม่ได้มีความหมายมากไปกว่า...หนึ่งวันข้างหน้าที่เราจะต้องมีชีวิตใหม่ ที่เราจะต้องเริ่มต้นใหม่เมื่อคนเราต้องอยู่กับปัจจุบันเพื่อที่จะสร้างอนาคตให้ตัวเองได้อยู่ในอนาคตที่ดีเวลา 10 ปี กับวันคืนที่เคยหวานชื่นไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่า 1 วันแห่งการเริ่มต้น1 วันแห่งการแปรเปลี่ยนชีวิตของเราทั้งชีวิต ใ ห้ ดี ก ว่ า ที่ เ ป็ น หากจะเสียดายเวลาน่ะ ไม่ต้องเสียดายเวลาที่คบกันมาหรอกให้เสียดายเวลาในวันข้างหน้าที่จะอดทนคบไปทั้งที่ไม่มีอะไรแล้วจะดีกว่าแล้วยังจะมาเสียดายอดีต...นึกดูดีๆ ว่าเสียดายอนาคต ดีกว่าไหม...



ขอขอบคุณ คุณsuilanu

No comments: